Gördüğü bir rüyayla yollara düşen Evliya Çelebi, kimin itibarı peşindedir? Çölde Leyla’sını arayan asıl Mecnun kimdir? Kaşgarlı Mahmut’un yolculuğu, ne tür bir itibar arayışı sayılmalıdır? İktidarın edebiyatçısı olmak yerine edebiyatın iktidarına gönül veren Ahmet Paşa’nın, Taşlıcalı Yahya’nın; kayalıklarda son yolculuğuna hazırlanan Sappho’nun hatta Recep İvedik karşısında İnek Şaban’ımızın itibarları hakkıyla iade edilmiş midir?
Okuruna, “Ey Okur! Yazara düşen, adaletin hükmünü dinlerken teraziyi gözlemek, itibarı teslimde acele etmektir.” diye seslenen Canan Olpak Koç, çeşitli sorular eşliğinde, geçmişin güzel kalemlerine, şimdinin şehirlerine, kadına; dahası Orhan Gencebay şarkılarına, Emine Bulut’a, Mocando’ya, Kırşehir’e, Şeyhi’ye sohbet tadındaki denemeleriyle sıra dışı bakış biçimi öneriyor.

Okuma Hâlleri, zaman zaman bir sohbetin samimiyeti içinde, yaşayan Türkçe duyarlılığı etrafında, meselesi olan denemelerden oluşuyor. Okuma çabasının sadece metin karşısındaki tavrımızdan ibaret olmadığı, metinle birlikte; zamanı, kalem sahibini hatta nesneleri bile anlama ihtiyacı olduğu düşüncesinden hareketle, hayata edebiyat merkezli bakmaya çalışıyor. Pessao’dan Nasrettin Hoca’ya, İskender’den Cengiz Han’a, Manguel’den Şemsettin Sami’ye ve oradan masaya, duvarlara, ebabile, kapıya; bu dünyanın her türlü değerinin tanıklığını Okuma Hâlleri’ni çoğul bir düzleme taşıyor. “Okumak böyledir işte. O, ölümün elinden bir şeyler kurtarabilmektir.”