Türk şiirinin kadim duyarlığını iki ayrı formda günümüze taşıyan Kuşlarla Bir Hatıra, anlam ve ahengi aynı anda gözeten şiirlerden oluşuyor. Türkçenin şiir geleneği, bu kitaptaki dizelerle yeni bir ses ve söyleyiş tarzı kazanıyor.
Hayır yenilmedik deme
Güneşler yenilginin nizamından doğar
Ve nasıl kutsaldır
Çaresizler meydanına açılan pencerede
Bir gül vaadine yönelmiş intizar
Serdar Kacır, İ Hâli’yle insan olmanın hâllerini, bu hâllerin insana yüklediklerini mistik ve idealist bir şiir diliyle sunuyor. Şehir hayatının ilişkilerde, insanın ‘kendi’ olma mücadelesinde nasıl büyük boşluklar oluşturduğunu, her kadının, erkeğin ve çocuğun dünyasından geçerek bir yere varma hedefi gütmeden anlama derdiyle konuşuyor: Çünkü ‘arayış’ şairin asıl derdi. Şiirlerinde, yaşadığı çağın gürültü ve kaosuna kapılmama mücadelesi, gündelik kargaşa ve idealler çatışması yörüngesinde; ‘hâl’den memnun olunmasa da mücadelenin bırakılmadığı bir dünya çiziyor. Onun dünyasında çatışma ağır geldiğinde hafifliğine sığınabileceğimiz bir kabuk, tehlikelerden sakınabileceğimiz bir eşik, uzanıp dinlenebileceğimiz bir gök kubbe inşa edebiliriz. Sağ sâlim burada olma mücadelesi ancak bu hâl ile mümkündür; bu hâl, insan olabilmenin hâli, pergelin bir ucunu merkezde tutabilmenin i hâli.
“fenadır bir kelimeye şiirden kovulmak
ya şiir gibi bir kalbe hiç sokulamamak
doğulu olmak kadar zor değilse peki
merasimini kaçıran bir tek ölüler mi
dünya ne cehennemdir ne cennet
elbet her şey Allah’tan ibaret”
Sırat köprüsünde intihar mı var?
Kapanmaz taziye çadırı dünya
Sırasız ölümler hüzne bahane
Sayamam seni bir çiçekten anne
Öperek sökersin ateşini yavrunun
Hepsi hayal hepsi toprak hepsi hikâye
Kayıp Nüsha, aslolanın aramak olduğunu imleyen ve yolun ancak bir buluşun bizi başka bir buluşa götürmesiyle çizileceğini işaret eden şiirler toplamı. Kayıp Nüsha’da şair, somut hayatı, şiirden yarattığı dünyayla çarpıştırırken okuyucunun gerçekliğin sınırlarını zorlamasını sağlıyor. Önder Öztürk’ün ilk şiir kitabı olan Kayıp Nüsha ölüm, hayat, çirkinlik, umutsuzluk gibi evrensel temaların yanı sıra otopsi raporu, apartman boşluğu gibi spesifik temalara da değinerek hayatın bütünlüğünü ve bölünmezliğini sorgulatıyor.
İyi şiirin ne belirgin bir şekli, ne adresi, ne yol işareti vardır. Onu sadece ararsınız, bulmak garantisi asla olmayan bir arayışla ararsınız. Onca zahmete katlanarak arasınız çünkü bulduğunuzda o çabaya değeceğini bilirsiniz. Hiçbir dünya hazinesinin size veremeyeceği bir algıyı, bir dünya görüşünü, yükselen ve inen bir ilerleyişi sunar size iyi bir şiirle karşı karşıya kalmak. Baktığımın Resmi, Cihad Özsöz’ün ilk şiir kitabı ve tam da bu karşılaşmanın heyecanını sunuyor okura. Kitaptaki şiirlerin en büyük ortak noktası acelesizlik… Evet, bir yere yetişmek derdinde değil Baktığımın Resmi’ndeki şiirler. Bu yüzden zaten resmedebiliyor önünden geçip giden şeyleri.
“sizden biri olmadan bu balkonda
ölmesi kaçınılmaz bir ağacın ömrünü
ne kadar uzatabiliriz diye düşünüyorum”
Bakış Boşluğu, hızla değişip yabancılaşan hayatın, düşünme, söyleme, bakma ve algılama biçimlerinin dışında mayalanıyor: Tanıdık dilden, söylemden, aşinası olduğumuz şiirsel uzamdan doğuyor. Bu tanıdık, bildik şiirsel uzam, yalnızca şairin daha önce yayımlanan Barınma Felsefesi’yle Azalan Kuş Nüfusu’ndaki şiirsel uzamlarla sınırlı da değil üstelik. Daha derinlere, şiirsel ahengin kadim duyarlığına yaslanıp zamanımıza uzanıyor ve yeni bir atmosfer, yeni bir evren oluşturuyor:
Hürmet ediyorum eğilip de bu dili ihsanına.
Yabanların bırakıp gittiği kız çocuğunun bakımını köydeki genç bir karı koca üstlenir. Vakti gelince kız, uzun zamandan beri demir çelik üretiminden servet kazanan, köklü Akakuçibalar ailesine gelin gider. Geline, Akakuçibalar ailesinin bin fersah öteyi gören hanımı, denmeye başlanır: Bu kadın, anneannem Manyo Akakuçiba. Bin fersah öteyi gören anneannem, manga çizeri annem ve hiçbir şey olmayan ben…
Hoş geldiniz, güzel dünyaya.
Akakuçibalar Efsanesi, hızlı ekonomik gelişme, balon ekonomisini geçerek Heisei dönemine uzanan günümüz Japon tarihini, Tottori Vilayeti’nin köklü bir konağında yaşayan üç neslin kadınları ve onları saran acayip bir sülalenin tarihini, benzersiz biçimde anlatan, baştan sona bir şaheser…
Akakuçibalar Efsanesi, 2007’de Japonya Gizem Yazarları Birliği Ödülünü aldı.
Müberra Karadayı, ilk oluş hayretini koruyan şiirlerde soluklanıyor. Güneşe Yakın, insicamın heyecanıyla gölgelendiğimiz hayatın ortasında demlenerek zaman zaman derin çığlığa, sahibini bulmak üzere yankıya dönüşüyor. Söyleyememenin derdini, yükünü ses kefareti olarak yol azığına katıyor. Güneşe Yakın’da başakların hizasına, incirin doğurganlığına, kelebeklerin zamanda asılı bıraktığı sessiz koroya tanık olacak, denize çıkan patikaların adımlarınıza eşlik ettiğini duyumsayacak, zerreciklerin güneşe, ille güneşe dönük eşsiz seyrine katılacaksınız.
Gülme ve komik konusuna teorik yaklaşan düşünürlerle sanatçıların meseleyi, felsefi yaklaşımların dışında, ağırlıklı olarak tiyatro oyunları çerçevesinde ele alıp anlamlandırmaya çalıştıkları görülmektedir. Gülme Teorileri, sinemanın gülmeyle komikliğe tragedyayla drama nispetle çok daha karmaşık ve derin bir zemin hazırlayan tabiatının yeniden muhakemesini gerektiren, daha önce fark edilmemiş sorularla imkânlara işaret etmektedir. Gülme teorilerinin zayıf yanlarının, hatta bazı kesinlik ifade eden yargılarının filmin zengin ifade imkânları içinde yeniden sorgulanıp zenginleştirilmesi gerekmektedir.
Gülme Teorileri, Antik Yunan’dan günümüze değin öne çıkan düşünürlerle sanatçıların gülme, komik ve komedi anlayışlarını çeşitli açılardan değerlendirip tartışmaya açıyor. Bu kitap, ifadeye kavuşturulan teorik ve estetik sorular/sorunlar çerçevesinde, komedinin hem tiyatro hem de film düşüncesi ve estetiği bağlamında ihtiyaç duyulan araştırma, sorgulama ve muhakeme zemininin oluşmasına katkı sağlayacak, yeni arayışlara kapı aralayacaktır.
Yabancı bir ülkede bir yabancı olmak… Ülkesinin sınırlarını aşan birçok insanın mutlaka yolunun düşeceği yerdir Yabancılar Dairesi. Soğuk odalar, gergin bekleyişler, asık suratlar, Fatma Türk’ün kurgu dünyasında yepyeni bir özellik kazanıyor. Damıtılmış bir dille, uzun koridorlardaki bekleyişler sürerken yazar okurunu Batı ve Anadolu efsaneleri arasında dolaştırıyor.